W powieściowym Mieście białych kart Jose Saramago wyborcy wypowiadają systemowi lojalność. W rzeczywistej Bułgarii ulica obala rząd, we Włoszech to samo robią rynki finansowe, w Rosji zaczyna się ferment. Największe tajemnice amerykańskiej dyplomacji wyciekają i stają się własnością publiczną. Rewolucja technologiczna w komunikacji daje ludziom zupełnie nowe możliwości – protestu, prześwietlania władzy i organizowania się – za którymi współczesne państwa wydają się nie nadążać. Czy przeżywamy właśnie renesans demokracji – bezpośredniej, oddolnej, usieciowionej? A może to tylko pozory, a wraz z tradycyjnym państwem obywatele tracą wpływ na cokolwiek? Demokracja nieufnych to pejzaż świata, w którym to, co stare, umiera, a nowe rodzi się na naszych oczach. “Krastew, choć namawiano go do objęcia wysokich funkcji państwowych w ojczyźnie, nie został nigdy praktykiem. Nie podążył też czysto akademicką drogą teoretyka. Pozostał aktywnym pisarzem i mówcą, a właściwie zawodowym rozmówcą, bez przerwy podróżującym i otwartym na każdego. Potraktuj więc, czytelniku, tę książkę jak wstęp do rozmowy i do spotkania.” Fragment ze wstępu Sławomira Sierakowskiego
